Gry planszowe w ostatnim czasie wracają do łask. Coraz więcej osób w każdym wieku sięga po nie i taki sposób spędzania czasu preferuje. Dzięki temu rynek gier planszowych ulega dużemu rozwojowi. Ich dostępność jest ogromna- w każdym markecie na dziale dziecięcym/zabawkowym znajdziemy ich całą masę, podobnie jak w księgarniach, sklepach zabawkowych czy papierniczych. Do wyboru mamy gry tematyczne, poświęcone konkretnej dziedzinie nauki czy fabule znanej bajki, gry logiczne, pamięciowe bądź takie, które nastawione są na wspieranie konkretnych umiejętności czy kompetencji. Niezależnie jednak od formuły czy tematyki gry, sam fakt spędzania czasu w taki sposób jest zbawienny dla rozwoju społeczno-emocjonalnego naszych dzieci. Dlaczego?
Wielu rodziców zapytanych o to, jakie zachowania dzieci są dla nich problematyczne wymieniają zwykle:
- brak umiejętności czekania na swoją kolej,
- nadmierne zniecierpliwienie,
- konieczność otrzymywania wszystkiego, co chce „na już”,
- brak umiejętności godzenia się z porażką,
- niestosowanie się do obowiązujących zasad bądź zmienianie ich na potrzeby chwili „pod siebie”
- trudności w zakresie współdziałania czy pracy w grupie
- Preferowanie zabaw/aktywności samotnych lub tylko z rodzicem (bez udziału rówieśników czy innych członków rodziny)
Dla powyższych wyzwań bardzo przydatne okazują się gry planszowe ponieważ aktywność tego typu w naturalny sposób wpływa na wspomaganie rozwijania kompetencji tj. cierpliwość, współpraca, współdziałanie, radzenie sobie z emocjami, respektowanie obowiązujących norm i zasad czy reakcja na porażkę/wygraną.
Dla niektórych granie w gry planszowe wydawać się może mało interesujące bo nie ma dla nich na ten moment satysfakcjonującej gry. Co wtedy? Stwórzmy grę sami, z grafiką, planszą, pionkami i zasadami takimi, jakie dla nas a przede wszystkim dla dzieci będą atrakcyjne. Pozwólmy dziecku by w grze pojawiły się ulubieńcy z bajek czy przyjaciele z realnego świata. Niech akcja gry rozgrywa się w miejscu wymyślonym przez nie a zasady będą wspólnie ustalone.
Taka forma wspólnego przygotowania wymyślonej przez dziecko gry planszowej spowoduje, że nie będzie wręcz mogło doczekać się momentu ukończenia etapu tworzenia i zagrania w swoją własną, wymyśloną grę. Sam fakt tworzenia również sprzyja rozwijaniu kompetencji społecznych, ponieważ zachodzić tu będzie szereg istotnych rozwojowo procesów tj. planowanie, dyskutowanie, tworzenie, kompromis, związki przyczynowo-skutkowe, konsekwencje działań, samostanowienie czy podejmowanie decyzji. Wszystko to w atmosferze świetnej zabawy, która dodatkowo buduje pozytywny obraz wspólnego spędzania czasu podczas tego typu aktywności oraz zacieśnianiu i pielęgnowaniu więzi rodzic-dziecko.
Miłego grania i tworzenia 🙂
Artykuł przygotowała: Iwona Strzałkowska-Nowak
Psychopedagog, oligofrenopedagog, specjalista diagnozy i terapii zaburzeń ze spektrum autyzmu, trener TUS, właściciel Gabinet Terapii PUZZEL w Ostrowcu Św.